di petang yg mulia ni tiba2 hati ini tergerak untuk menjenguk kejap blog yg tlh kulupakan ini sejak tahun 2009. agak2 dah 2 tahun rasanya tak tulis. sebenarnya ianya berpunca daripada pengenalan daku kepada laman web facebook yg menyebabkan permainan blog yg dulunya hangat menjadi sejuk dan bosan.
setelah 2 tahun saya menelaah facebook, saya dpt simpulkan bahawa facebook ini sebenarnya merupakan aktiviti yg tidak mengembangkan otak langsung. MENGAPA? kerana facebook tidak memerlukan skil2 menulis. sedangkan skil menulis merupakan salah satu praktis yg penting yg dpt menajamkan otak manusia. kejap, saya terdengar ada suara yg berkata: "apa pula, dekat facebook pun kena tulis, tulis komen tu apa". ya, memang saya tak nafi, tapi kalau sekadar komen2 status orang sahaja bukankah itu juga boleh dianggap sebagai sembang2 kosong sahaja? cuba saudara fikirkan.
saya tertarik dgn sebuah kata pujangga inggeris yg berbunyi, "reading maketh a full man, speach a ready man, and WRITING an exact man". ok masuk bahasa orang putih kejap. language is one of the great differences between lower animals and man. and writing is the highest form of language.
in fact, writing forces us to think. it has ten times power to force us to concentrate and think accurately, exactly and meaningfully as mere talking and silent pondering. you can prove this in a minute. just try to write something without thinking. you can't. forcing yourself to write harnesses a group of brain cells to produce thoughts and that develops mind power.
ok habis. dah, cakap melayu balik eh. sebenarnya saya dulu memabg kalau tulis blog je mesti kena speaking. kenapa? sebab kalau anda semua ingat la dulu, slogan saya ialah "just practicing my english" betul tak? lepas tu pula timbul la suara2 yg tidak puas hati, mengatakan blog saya bosan kerana tak paham apa yg saya tulis (ceh poyo gila). padahal english saya ni takde la gempak pun, tapi kenapa ramai tak paham? "ha tu la dulu taknak amik english edukasyen" kata Usop. ha betullah tu pakcik tu cakap.
kalau kita belajar sesebuah bahasa tu sebenarnya kita bukan setakat belajar bahasanya sahaja, malah budaya dan pemikiran mereka juga. maksudnya, dgn belajar bahasa inggeris, kita dapat menjelajah budaya2 dan pemikiran2 baru daripada bangsa2 yg utama dari seluruh dunia, memandangkan bahasa inggeris merupakan bahasa utama atau lingua franca pada masa ini. ha kan bagus tu belajar bahasa inggeris, tapi kenapa amat sedikit penguasaan bahasa itu dalam kalangan umat melayu?
ok, agaknya saya dah terlari sikit daripada tujuan sebenar entri ini. ok, dah la tu penat menulis (jgn kata saya noob pula tulis entri pendek2 dah penat). wallahua`lam.
lupa lagi satu, kelmarin saya baru je lulus ujian kemasukan Universiti Padjadjaran, Bandung. alhamdulillah, rasa syukur tak terhingga kerana akhirnya dapat juga saya masuk medical school yg merupakan impian mak ayah saya sejak saya lahir lagi. jadi, mulai sekarang kenalah jadi extra hardworking, yeah. the root of education is bitter, but the fruit is sweet. ikhlaskan hati, sempurnakan usaha, tawakkal. insyaAllah boleh berjaya.
ok, terima kasih kerana membaca. assalamualaikum warahmatullahi wabarakatuh
